Estou a preparar un té, queredes?

Unha cativa xoga a servir té á súa boneca no xardín. Sobre 1915. A fotografía gárdase na State Library of Queensland.

Non é que as ausencias deste blogue sexan debidas a falta de asuntos ou de ideas ou de palabras que escribir. Pola contra, haiche tantas que me veñen á mente cando estou a piques de durmir, ou na ducha, ou cando paseo cos cans (o pequeno, por certo, cumple hoxe un ano; onte era un cadeliño, hoxe pasa a ser can, todo porque hoxe cumpre un ano de nacido, a min faime pensar en parvadas isto, parvadas como preguntarme cando deixa un de ser cativo para ser adulto; se deixa de ser pequeno algunha vez, se…; boh, parvadas) 

Dicía que me veñen ideas cando estou a piques de durmir ou na ducha ou cando paseo ós cans. Pero cando sento a escribir, non acoden ós dedos para teclear esas ideas. Por que será que o maxín matina cando non podemos facerlle caso? 

Que non é pola calor que fai estes días, dicía tamén, nin que estea parada ou que non teña de que falar. Que de falar teño moita facilidade, sabedes?

Non. O que pasa é que ando metida nunha lea moi divertida e na que estou aprendendo moito, sobre todo inglés, porque non paro de ler artigos nesta lingua. Falar non o falarei pero ler e entender, o nivel experto, oes. Chámase MásQueTé. Pasades por aí e facédesme unha visita?